فریلنسری و دورکاری روز به روز بیشتر مورد توجه کارفرمایان قرار میگیره و مهمترین دلیلش به نظر من صرفه جویی در هزینه هاست. برای من هم با تمام سختی هاش مفید بوده چون تا الان جلوی مهاجرتم رو(حداقل به تهران) گرفته. در نتیجه برای هر دو طرف مزیت هایی داره.
تفاوت بین فریلنسر و دورکار توی مدل کاری هست که انجام میدن. فریلنسر عمدتا آزاد کار میکنه و مثل یک پیمانکار میمونه. اغلب پروژه رو از صفر تا صد قبول میکنه و انجامش میده. تایم کاریش دست خودشه و میتونه تا لنگ ظهر بخوابه و شب تا صبح کار کنه. حقوق مشخص و ثابتی نداره. اغلب از کار گروهی خبری نیست و یا اینکه برای انجام پروژه خودش گروهی رو تشکیل میده که ممکنه کارفرما ازش اطلاعی نداشته باشه. معمولا پروژه هایی که از نظر کارفرما مهمه در زمان مشخصی به پایان برسه دست فریلنسر داده میشه. نکته مهم به نظر من اینه که فریلنسر از تعهدات معنوی کار دور هست، وظیفه اش رو انجام میده و پولش رو میگیره.
دورکار کارمندی هست که برای شرکتش از راه دور کار میکنه. میتونه توی خونه اش یا یک محل کار اشتراکی و... باشه. ساعت کاری روزانه و مشخص به همراه حقوق ماهیانه و ثابتی داره، و سر ساعت باید آنلاین باشه. شرکت ها با دورکاری میتونن در هزینه های محل کار مثل اجاره دفتر، آب و برق و گاز و... صرفه جویی کنن. در هزینه های کارمند دورکار هم صرفه جویی میشه. مثل وقت و هزینه رفت و برگشت به محل کار. این صرفه جویی به نفع هر دو هست. مهمتر از همه دورکاری جلوی مهاجرت رو میگیره چون کارمند میتونه از راه دور برای شرکتی که کیلومتر ها ازش فاصله داره کار کنه. به نظر من این دو مورد مهمترین مزیت دورکاری هست.
البته فریلنسری و دورکاری معایب خودش رو هم داره که سعی میکنم بعدا در موردش بنویسم.